(اصحاب ينشدوا واصحاب ننشد عنهم )للشاعر عمر القزون

اصحاب ينشدوا واصحاب ننشد عنهم ..واصحاب موتوا واصحاب نا راكنهم
اصحاب لى عـــــزيلــــــه.. اصحاب بينه رفقت سنين طويله
لو بغايتى ما نغيب عنهم ليلـه.. على والفوا وانا العقل ادمنهم
ابقيس الجهد يفزع اللى نشكيلـه.. احذا محنتى ينسوا جميع محنهم
اصحاب قدرهم عندى كبير انشيلــه.. ونطعن عدوهم قبل لايطعنهم
اصحاب يا محلاهـــم.. ننسى همومى وين مانلقاهم
اصحاب لاجفونى يوم لانجفاهــم ..اصحاب للشدايد والدهر خازنهم
على خط ثابت دايماً مبداهم.. كيف الذهب صافى نقى معدنهم
اصحاب مايجينى سو من يلاهــــم..وديمه كبير القدر سابق منهم
اصحاب مو ساهل اردود اكفاهـــم..وعندى خزاين الارض ما يسونهم
اصحاب منى عـــدوا..اصحاب فارقو ماعد على يردوا
اصحاب ع الصوابع ليمنه ينعدوا..اصحاب القبور الموحشات زونهم
اصحاب قبل كانو يعزمو ويتندوا ..اجوادهم عمار الدار فى موطنهم
اجواد فى البعيد والقريب يعدوا ..اجواد ماخلفه اتشد رسنهم
الدايم الله تحت التراب امتدوا .. بعد عز واجد والايام طونهم
سافروا فاتــونى .. منشاب نارهم مازال فى مكنونى
اصحاب وين نطريهم اتسيل اعيونى..وعلى ماجرى الانظار ما نسينهم
اصحاب كانو من بعيد ايجونى .. عند الشدايد ماظروف لهنهم
اصحاب فى النهار الشين صبو دونى .. فراسين ماخيل العدوا رهبنهم
اصحاب من جديد انخاف يا مضنونى ..ان جابن الجيابات مايجيبنهم
اصحاب كى قلتـــم .. بلا مواخذه نادم على رفقتهم
انذال كى شبعو بدلوا خطوتهم .. انموت مالعطش عندى ولامعطنهم
قرار واخذه قافل على فجوتهم .. حتى وهم مصابى خاطرى دافنهم
هزازت اكتوف وكل حد يهفتم .. ويقدر العيل والمراى تشجنهم
ماهناك غير الكذب فى سوحتم .. المرتع لى سامن عليه بدنهم
واهم فيهـــم .. جرب ولكن فى العقاب لقيهم
انذال غير جيهته وخطيهم ..شطب احسابه لولى وركنهم
ولاعاد فيهم خير لانبيهم .. ولارياف يجبرنى على مسكنهم
يغنينى الله عنهم وعن طاريهم .. ولاعاد حليبى نخلطه بلبنهم
كلى من جناب العقل مو قانيهم .. فى كل مجمع ينطرو يلعنهم